Prawo dziecka do posiadania i korzystania z własnej kultury, religii, języka, stanowiących mniejszość w państwie

Na podstawie art. 30 Konwencji o Prawach Dziecka z 1981 roku

Artykuł 30

W tych państwa, w których istnieją mniejszości etniczne, religijne lub językowe bądź osoby pochodzenia rdzennego, dziecku należącemu do takiej mniejszości lub dziecku pochodzenia rdzennego nie można odmówić prawa do posiadania i korzystania
z własnej kultury, do wyznawania i praktykowania swojej religii lub do używania własnego języka, łącznie z innymi członkami jego grupy.

Cele:

Celem zajęć jest zapoznanie uczestników z pojęciem prawa dziecka do posiadania i korzystania z własnej kultury, religii, języka, stanowiących mniejszość w państwie. Uczestnicy zrozumieją pewne różnice kulturowe, które tkwią w każdym z nas. Przez to też zdają sobie sprawę z pojęcia dyskryminacji mniejszości w niektórych państwach świata. Gra w role pomoże im zrozumieć mechanizm życia w społeczeństwie zróżnicowanym pod względem rasowym, kulturowym i religijnym. Ponadto uczestnicy poznają topografię Ghany – rozmieszczenie religii, plemion i ich zwyczajów. Będą mieli okazję wyzwolić swoje zdolności organizatorskie przy tworzeniu programu obozu letniego w zupełnie odmiennej kulturowo rzeczywistości, co zwiększy ich wrażliwość na problemy w świecie.

Metody pracy:

burza mózgów, dyskusja, praca w grupach, prezentacja, pokaz zdjęć, analiza danych statystycznych.

Materiały:

Konwencja o Prawach Dziecka, mapa Ghany, informacje geopolityczne na temat Ghany, markery, karty flipchartowe, kartki A4, lista 15 osób z różnych kultur świata.

Przebieg zajęć:

1.Wprowadzenie i „wyjazd na wycieczkę”

Prowadzący rozdaje każdemu uczestnikowi listę 15 osób z różnych kultur, miejsc świata:

1.Czternastoletnia mieszkanka Peru z długimi włosami, która spędza dużo czasu w łazience.
2. Nastolatek z Kenii, pochodząca z masajskiej wioski na północy kraju.
3. Gimnazjalista z Ghany, mieszkający w domu dla dzieci ulicy.
4. Argentyńczyk, który jest katolikiem praktykującym.
5. Młody mieszkaniec Chin, pochodzący z praktykującej buddyjskiej rodziny.
6. Nastolatek (-ka) mieszkająca w Stanach Zjednoczonych, słuchająca często muzyki.
7. Nastolatek z Polski, noszący ubierający się w najnowsze trendy mody.
8.Mieszkaniec z Niemiec, lubiący punktualność.
9. Uczeń z Włoch, który lubi wieczorne spotkania towarzyskie.
10. Hinduska, ubierająca się w swoje tradycyjne stroje.
11. Nieśmiała Australijka, z zapałem do czytania książek.
12. Młody Haitańczyk, którego rodzina zginęła w trzęsieniu ziemi.
13. Mieszkaniec Arabii Saudyjskiej, praktykujący Islam.
14. Uczeń z Izraela, pochodzący z Żydowskiej rodziny.
15. Zambijski nastolatek, który przywiózł z kraju lokalne jedzenie.

Uczestnicy mają wyobrazić sobie, że wyjeżdżają na wycieczkę i muszą wybrać 4 osoby z listy, które będą mieszkały z nimi w jednym pokoju.

W kolejnym etapie ćwiczenia, prowadzący dobiera uczestników w pary, by teraz one razem doszły do porozumienia co do 4 osób, z którymi miałyby zamieszkać w jednym pokoju na wycieczce.

Ostatni etap to grupy czteroosobowe, które prowadzący musi utworzyć z par. Tym razem jest czas na dyskusję w grupie i ostateczny wybór 4 osób z listy do pokoju.

2.Podsumowanie ćwiczenia

Po skończonym ćwiczeniu, prowadzący zadaje pytania uczestnikom: Jakie osoby wybrali do pokoju? W jaki sposób dobierali osoby, co było wyznacznikiem? Czy i jak zmieniły się te wybory w miarę jak zostawali przydzielani do grup? Jakie znaczenie ma krąg kulturowy, w którym się obracamy?

3.Prezentacja Ghany

W kolejnym ćwiczeniu, prowadzący korzysta ze stron internetowych dotyczących Ghany (www.ghanaweb.com, www.ghana.gov.gh). Za ich pomocą pokazuje na mapie Ghany jej regiony, występowanie plemion, religii oraz przekazuje informacje o zwyczajach plemiennych, zdjęcia.

4.Organizacja obozu

Po prezentacji, prowadzący dzieli uczestników na 5 grup po 6 osób. Każda z grup ma zorganizować tygodniowy obóz wakacyjny w Sunyani – małym mieście w regionie Brong – Ahafo w Ghanie.

Prowadzący podaje dokładne informacje o obozie: 100 dzieci w wieku 8-15 lat; część z nich to katolicy, część wyznaje tradycyjne wierzenia, a 70% to muzułmanie (pamiętając, że organizatorzy są katolikami i chcą w pewien sposób tą wiarą się dzielić, zwłaszcza, że dużą pomoc otrzymują od zgromadzenia salezjańskiego); dzieci pochodzą z najbiedniejszej dzielnicy miasta; obóz ma trwać od poniedziałku do piątku, codziennie przez 4 godziny (9:00 – 13:00); należy pamiętać, że jest bardzo ciepło, do dyspozycji jest teren szkoły (klasy, plac zabaw, boisko do siatkówki i trochę miejsca na inne gry), studnia, piłki, frisbie, magnetofon, kolorowe szarfy oraz fundusze na ew. napoje i małe przekąski; organizatorzy musza pamiętać, że dzieci powinny też móc się czegoś nauczyć w tym czasie i być cały czas zajęte. Założyć też można, że organizatorzy mają lokalnych znajomych, którzy mieszkają w tej dzielnicy i mogą pomóc.

Grupy zapisują plan obozu na kartach flipchartowych, by następnie zaprezentować je innym grupom.

5.Prezentacja rzeczywistego obozu

Prowadzący prezentuje rzeczywisty obóz letni w tych warunkach, który odbył się w roku 2010 w Zongo – najbiedniejszej dzielnicy Sunyani, w Ghanie (w tym celu korzysta ze strony int. dom-ghana.blog.swm.pl)