Prawo dziecka do życia

Prawo dziecka do życia

Na podstawie art. 6 Konwencji o Prawach Dziecka z 1981 roku:

Artykuł 6

1. Państwa-Strony uznają, że każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia.
2. Państwa-Strony zapewnią, w możliwie maksymalnym zakresie, warunki życia i rozwoju dziecka.

Cele:

Celem zajęć jest zapoznanie uczestników z pojęciem prawa do życia oraz jego znaczenia. Ponadto uczestnicy potrafią rozpoznać zagrożenia dla życia dzieci na świecie, a wcielając się w jedną z ról z historii o ghańskim chłopcu, mogą poczuć, jak ważne jest życie i jak należy je chronić. Uczestnicy poznają niektóre aspekty życia w odległych wioskach Ghany.

Metody pracy:

burza mózgów, dyskusja, praca w grupach, pantomima, praca z mapą świata, wcielanie się w role

Materiały:

Konwencja o Prawach Dziecka, markery, karty flipchartowe, kartki A4, duży brystol, mapa świata, karty z rolami

Przebieg zajęć:

1.Wprowadzenie. Praca w grupach

Prowadzący wita sie z uczestnikami, przedstawia temat zajęć. Następnie dzieli uczestników na 5 grup po 6 osób.

Każda z grup zastanawia się nad tym, co robi każde dziecko w ciągu dnia. Wybiera  czynności, np. sen, i spisuje je na kartce A4. Następnie, wybrana osoba z grupy pokazuje czynność, a pozostałe grupy zgadują słowo z kartki( i tak każda z grup po 4 razy).

Prowadzący zapisuje na karcie flipchartowej zaprezentowane czynności. Wyjaśnia, czym jest życie dziecka i jakie jest jego znaczenie.

2. Historia Thomasa

W kolejnym ćwiczeniu prowadzący czyta uczestnikom historię Thomasa z Ghany, zaczerpniętą z książki Piotra Wojnarowskiego „Młodzi dla młodych”:
„Znaczenie snów jest niesamowicie ważne w kulturze afrykańskiej. Każdy sen wymaga interpretacji i ma jakieś znaczenie. Sen może też być środkiem komunikacji z przodkami. Oni, widząc pewne uchybienia w rodzinie, mogą interweniować poprzez sen. Jeśli komuś z rodziny śnił się jakiś przodek, wtedy starannie analizują znaczenie takiego snu. Tego nie można zlekceważyć, bo konsekwencje mogą być poważne. Gdy po śmierci człowieka, rodzinie zaczyna się coraz gorzej powodzić, może to być wyraźny znak niezadowolenia przodków. Wtedy, często rodzina udaje się do szamana, aby szukać przyczyn niepowodzenia. Trzeba wtedy złożyć w naturze ofiarę przebłagania, aby odzyskać przychylność przodków oraz zapłacić wynagrodzenie aktorowi przedstawienia.
Pewnego dnia, w wiosce na północy Ghany, ojciec rodziny miał sen, że jeden z jego synów, gdy dorośnie, zabije go. Syn miał dopiero 8 lat. Jednak przekonanie ojca było tak mocne w tragiczny przebieg wydarzeń w przyszłości, że postanowił temu zapobiec, zabijając syna wcześniej. Na szczęście, członkowie rodziny w porę odczytali zamiary ojca i zdołali chłopca z wioski odesłać.
Thomas trafił do Sióstr Miłosierdzia Matki Teresy z Kalkuty, które prowadzą dom dla sierot w Kumasi. Obecnie, przełożoną jest tam Polka, siostra Urszula. Thomas nie umiał ani czytać, ani pisać, nigdy nie był w szkole. Pochodząc z północy, nie znał też najbardziej powszechnego w Ghanie języka TWI i tam musiał się dopiero go uczyć. Po rocznym pobycie siostry zwróciły się do salezjanów z prośbą o przyjęcie Thomasa do domu dla biednych dzieci – Don Bosco Boys Home, gdzie do dzisiaj mieszka.” (źródło: „Młodzi do Młodych”, red. P. Wojnarowski, wyd. SWM Młodzi Światu)

3. Wyjaśnienie historii Thomasa

Prowadzący pyta uczestników, co zrozumieli z tej historii. Naprowadza ich na temat zagrożeń, czyhających na dzieci w świecie. Na mapie świata pokazuje Ghanę, gdzie zdarzyła się ta historia. Następnie pyta uczestników, jak może być zagrożone życie dzieci w innych częściach świata (uczestnicy mają wskazać na mapie miejsce, o którym mówią).

4. Zagrożenia życia dzieci na świecie

Prowadzący mówi o innych przypadkach zagrożenia życia dzieci w świecie, np. zabijanie bliźniąt (Madagaskar), gangi (Brazylia), umieranie z głodu (Sudan), dzieci-żołnierze (Uganda), dzieci ulicy (RPA), redukcja urodzeń (Chiny), aborcja (Holandia).

5. Animacja opowieści i Thomasie

W kolejnym ćwiczeniu grupy zostają przydzielone do odegrania roli, której opis dostaną na kartce. Jeden z uczestników warsztatów odegra rolę Thomasa z ghańskiej historii:

a.)rząd – zajmuje się wszelkimi sprawami państwa, dzieci są tylko jednym z aspektów, nie ma funduszy, by zbudować dostateczną ilość domów dziecka lub zapewnić pomoc socjalną; b.)organizacja pozarządowa walcząca o prawa dzieci – dobrze rozwinięta działalność w całej Ghanie, specjaliści wyszukują przypadki łamania praw dzieci, ale także starają się pomóc w odnajdywaniu dzieci ulicy, sierot. Organizacja poszukuje sponsorów, którzy łożyliby na utrzymanie potrzebujących dzieci i stara się znaleźć miejsce w istniejących placówkach opiekuńczych. Poza tym organizuje akcje przeciwko rządowi, by ten lepiej zajął się sprawami dzieci i znalazł fundusze na budowę nowych placówek lub zapewnienie innej pomocy;
c.)misjonarze z Ghany – katolickie zgromadzenie salezjańskie, które w ślad za swoim założycielem – księdzem Janem Bosko, dba o sprawy dzieci i młodzieży. Misjonarze mają kilka placówek w Ghanie, zbudowali szkoły z internatem, a także domy dla sierot i dzieci ulicy, służące dziś wielu młodym Ghańczykom, których życie było zagrożone. Ponadto, dzięki kontaktom ze sponsorami zagranicznymi, organizują liczne przedsięwzięcia dla dzieci i młodzieży;
d.)mieszkańcy wioski – wierzenia tradycyjne są w nich głęboko zakorzenione, a jako że lokalny szaman poparł zamiary ojca, oni także boją się „Thomasa – czarownika” i woleliby doprowadzić do wygnania chłopca.
e.)rodzina Thomasa – ojciec jest skłonny zabić syna i jest przekonany, że to właściwa decyzja, bo boi się o własne życie; tymczasem reszta rodziny dowiaduje się o zamiarach ojca i próbuje przekonać go, że nawet jeśli to realistyczny sen, nie może potraktować tak swojego dziecka; rodzina szuka pomocy u salezjańskiego misjonarza.

6. Podsumowanie prezentacji o Thomasie

Osoba w roli Thomasa przedstawia jeszcze raz swoją historię w uproszczeniu, a każda z grup według przydzielonej roli, prezentuje swoje stanowisko w tej sprawie (czy powinna coś zrobić w takiej sytuacji, a jeśli tak, to co?), przedstawiając je pozostałym uczestnikom. To ćwiczenie ma pokazać różne punkty widzenia, a konkluzją powinno być to, że Thomas ma prawo godnie żyć i każda z tych grup ma obowiązek o to zadbać.

7. Podsumowanie 

Na koniec prowadzący wywiesza na ścianie artykuł 6. Konwencji o Prawach Dziecka, tłumacząc jego znaczenie. dziękuje uczestnikom za spotkanie.

Powiązane Materiały